Jesteś nikim jeśli nie lubisz bólu.

Wiele powstało blogów głodówkowych. Z pewnością przybywa ich między innymi dzięki modzie na chude uda. Nie trzeba się specjalnie wczytywać, żeby poczuć się jak po oblaniu zimną wodą (Nie wiem czy to nawiązanie do ice bucket challenge, ale rzygam tym wyzwaniem. Mimo, że zamysł był dobry okazało się, że internetowe dzieci jak zwykle podchwyciły zabawę i zaczęło zalatywać gimbusiarstwem ble ble ble) Po paru pierwszych akapitach sama nie wiem czy odczuwałam żal czy frustracje.
Tekst 13 letnich dziewczyn motywujących inne do niejedzenia jest tragedią.
I wcale nie mówię tu o całym "społeczeństwie" pro-ana. Mówię o tych, którzy namawiąją innych ludzi do niezbyt dobrych rzeczy.
Sama anoreksja będąca chorobą nie jest tak niebezpieczna dla środowiska. Cierpi jedna osoba i jedna się leczy. Kiedy natomiast ludzie wmawiają innym, że głodowanie jest dobre zaczynają zarażać chorobą innych.

Rozumiem, że można wybrać taki styl życia. To znaczy nie rozumiem, ale akceptuję. Jednak jest to czyjaś decyzja i na czyimś zdrowiu się to będzie odbijać. Okej, nie ma sprawy. Ale fałszywe przekonywanie młodszych, że chudość i niejedzenie to idealność?

"Nie będziesz jadła bez poczucia winy", "Wiem, że waga jest wskaźnikiem moich codziennych sukcesów i porażek", "Bycie chudą jest waźniejsze od bycia zdrową" - takie właśnie porady bardzo łatwo napotkać.

No kurwa.
Tak jakbym namawiała, cholera, ludzi do pieprzonej depresji.
Uwaga! Poradnik dla opornych.
Pamiętaj żeby płakać raz dziennie.
Boisz się czegoś, ale bardzo tego chcesz? Zrób to, co ci szkodzi. Najwyżej popełnisz samobójstwo.
Nie udało Ci się z dziewczyną? Koniecznie potnij nadgarstki.
Jesteś nikim jeśli nie lubisz bólu.

Brzmi co najmniej żałośnie.

Naprawdę potrafię zrozumieć czyjś wybór nawet jeśli może mi się nie podobać. Chodzi o to, że to małe dziewczynki czytają te słowa.

Może się to wydawać hipokryzją, w końcu sama prowadzę bloga o całkiem podobnym temacie. Różnica jest jednak taka, że ja nie narzucam nikomu swojego myślenia. Nie mówię co jest dobre, a co złe. Nie definiuję idealności, a wyrażam własną opinię. Nie promuję negatywnego myślenia tylko je opisję na podstawie własnych doświadczeń. Nie zachęcam do niczego. Nie tworzę dekalogów odnośnie tego jak należy życ, żeby być idealnym.

Według mnie przekazywanie młodym osobom tego typu informacji nie jest w porządku. Oczywiście, w internecie można znaleźć wiele nieodpowiednich rzeczy, jednak ta jest moim zdaniem wyjątkowo niebezpieczna. Bo co ma sobie pomyśleć 12 letnia dziewczynka kiedy widzi słowa „Spójrz w lustro i powiedz sobie, że jesteś gruba. Nie wierz w to, co mówią inni. Oglądaj zdjęcia chudych dziewczyn i zostań taka jak one. Nie myśl o jedzeniu, nie jedz. Jedzenie sprawi, że utyjesz. Każde jedzenie tuczy. Pij dużo wody. Przymierzaj ubrania o dwa numery za małe, zmotywuje Cięto do niejedzenia, by do nich schudnąć. I nie płacz. Płacz pokazuje, że nie masz nad sobą kontroli”?